Budowa komputera pc.

Komputer (od ang. computer; dawniej: mózg elektronowy, elektroniczna maszyna cyfrowa, maszyna matematyczna) – maszyna elektroniczna przeznaczona do przetwarzania informacji, które da się zapisać w formie ciągu cyfr albo sygnału ciągłego.

Mimo że mechaniczne maszyny liczące istniały od wielu stuleci, komputery w sensie współczesnym pojawiły się dopiero w połowie XX wieku, gdy zbudowano pierwsze komputery elektroniczne. Miały one rozmiary sporych pomieszczeń i zużywały kilkaset razy więcej energii niż współczesne komputery osobiste (PC), a jednocześnie miały miliardy razy mniejszą moc obliczeniową.

Małe komputery mogą zmieścić się nawet w zegarku i są zasilane baterią. Komputery osobiste stały się symbolem ery informatycznej i większość utożsamia je z „komputerem” właśnie. Najliczniejszymi maszynami liczącymi są systemy wbudowane sterujące najróżniejszymi urządzeniami – od odtwarzaczy MP3 i zabawek po roboty przemysłowe.

Podstawowe elementy komputera

Większość współczesnych komputerów opartych jest na tzw. architekturze von Neumanna (od nazwiska Johna von Neumanna), tj. składa się z trzech typów podstawowych elementów:

procesora – podzielonego na część arytmetyczno-logiczną czyli układu, który faktycznie wykonuje wszystkie konieczne obliczenia oraz część sterującą (często obok CPU obecny jest także GPU, czy procesor dźwięku).
pamięci RAM – (od ang. Random Access Memory) czyli układy scalone, które przechowują program i dane (umożliwia to m.in. samo modyfikację programu) oraz bieżące wyniki obliczeń procesora i stale, na bieżąco wymienia dane z procesorem
urządzeń wejścia/wyjścia – które służą do komunikacji komputera z otoczeniem.

Płyta główna Jest ona ważnym składnikiem komputera, na którym umieszczane i podłączane są wszelkie elementy zestawu komputerowego. Poniżej został ukazany obrazek z aktywnymi obszarami dzięki którym możesz wybrać to co cię interesuje.

Karta graficzna

Jej zadaniem jest przetwarzanie danych podawanych przez komputer do postaci zrozumiałej dla monitora .Liczba wyświetlanych jednocześnie kolorów zależy od możliwości zainstalowanej w komputerze karty graficznej.
Naturalnie wraz ze wzrostem liczby kolorów maleje szybkość przetwarzania obrazu. Rozdzielczość obrazu mówi o tym, z ilu punktów (pikseli) się on składa. Jej wartością jest liczba punktów obrazu w linii pomnożona przez liczbę linii. Im wyższa jest ta wartość, tym ostrzejszy obraz możemy uzyskać. Za standard w Windows przyjmuje się rozdzielczość 800/600 punktów. Żaden komputer PC nie nadaje się do pracy bez karty graficznej. Jakość obrazu zależy przede wszystkim od jego częstotliwości odświeżania: im częściej odświeżany jest w czasie jednej sekundy obraz, tym spokojniej jest on postrzegany przez ludzkie oko(nie zauważalne jest migotanie obrazu). Częstotliwość odświeżania obrazu mierzona jest w hercach. Aby otrzymać w pełni stabilny obraz , konieczne jest co najmniej 72-krotne (72 Hz ) odświeżenie obrazu w ciągu każdej sekundy.

Camera obscura

Camera obscura (łac. ciemna komnata) – prosty przyrząd optyczny pozwalający uzyskać rzeczywisty obraz. Pierwowzór aparatu fotograficznego.
Camera obscura bywa nazywana również ciemnią optyczną lub kamerą otworkową.

Fotografia otworkowa – technika wykonywania zdjęć przy pomocy aparatu typu camera obscura.

Budowa i zasada działania.

Urządzenie to zbudowane jest z poczernionego wewnątrz pudełka (dla zredukowania odbić światła). Na jednej ściance znajduje się niewielki otwór (średnicy 0,3–1 milimetra zależnie od wielkości kamery) spełniający rolę obiektywu, a na drugiej matowa szyba (matówka) lub kalka techniczna. Promienie światła wpadające przez otwór tworzą na matówce odwrócony i pomniejszony (lub powiększony) obraz. Wstawiając w miejsce matówki kliszę fotograficzną można otrzymać zdjęcie.

Obraz otrzymany za pomocą camera obscura posiada następujące cechy: miękkość, łagodne kontrasty, rozmycie, nieskończoną głębię ostrości oraz zupełny brak dystorsji, a wykonany na materiale barwnym – pastelową kolorystykę. Z uwagi na te cechy obrazu camera obscura bywa do dzisiaj wykorzystywana w fotografii artystycznej.

Tworzenie kamery otworkowej

Do zbudowania kamery potrzebne jest pudełko lub puszka, czarny materiał do wyłożenia wnętrza pudełka, aby uniknąć wewnętrznych refleksów, oraz folia aluminiowa, w której należy zrobić dziurkę pełniącą funkcję obiektywu. W pudełku trzeba wyciąć otwór, a następnie od środka nakleić zakrywającą go folię aluminiową. Folia umożliwia zrobienie bardzo małego otworu, np. przez nakłucie igłą. Wielkość otworu powinna być w granicach 0,1–0,3 mm.

Metodę wyliczenia optymalnej średnicy otworu określił Jozef Petzval. Wzór rozwinął Lord Rayleigh i w tej postaci jest stosowany nadal:

gdzie:

– średnica otworu,

– ogniskowa (odległość od otworu do obrazu),

– długość fali światła w metrach.

Informatyka

Informatyka – dyscyplina nauki zaliczana do nauk ścisłych oraz techniki zajmująca się przetwarzaniem informacji, w tym również technologiami przetwarzania informacji oraz technologiami wytwarzania systemów przetwarzających informacje. Początkowo stanowiła część matematyki, później rozwinęła się do odrębnej dyscypliny – pozostaje jednak nadal w ścisłej relacji z matematyką, która dostarcza informatyce podstaw teoretycznych.

Określenie informatyka ma swój odpowiednik w języku angielskim: computer science – dosłownie: nauka o komputerze – co może być mylące i dlatego jest krytykowane w środowiskach akademickich i informatycznych.

W języku polskim termin ten zaproponował w październiku 1968 Romuald Marczyński w Zakopanem na ogólnopolskiej konferencji poświęconej "maszynom matematycznym" na wzór (fr.) informatique i (niem.) Informatik.

Jakby wyglądałby świat bez internetu?

Świat bez komputerów, internetu i elektroniki nie tylko drastycznie by się różnił od tego, który istnieje teraz, ale i w obecnych czasach wydaje się całkowitą utopią. Dla współczesnych nastolatków, tkai świat znany jest głownie z opowieści dziadków, rodziców, którzy opowiadajac o tym, próbują wynaleźć inne zajęcie dzieciom. Zapewne jednak wyglądałoby to podobnie i w tych czasach. Młodsze dziaciaki spędzały by cały swój czas wolny na placach zabaw, jak było to jeszcze 10 lat temu, kiedy do elektroniki nie miały dostępu młodsi. A deszczowe dni zapewne spotykałyby się w mieszkaniach i bawiły lalkami, samochodami, ogółem zabawkami. Starsze dziaciaki, nastolatki wykorzystałyby ten czas na dłuższe spotkania w swoim towarzystkie, więcej spędzaliby czas na dworze, może uprawiali jakieś sporty. Na pewno więcej ludzi spotykałoby się w bibliotekach, księgarniach, czy nawet na zwykłych ławkach, siedząc grupkami i rozmawiając, ciesząc sie własnym towarzystwem. Jeżeli chodiz o dorosłych to jeszcze nie ma aż tak wielkiego problemu, gdyż większość i tak nie ma aż tak dużego obeznania w komputerach, ale zapewne byłoby inaczej. Pisałoby się więcej listów, poczty byłoby bardziej oblegane, cżeściej spędzałoby się czas z innymi ludźmi, z którymi zazwyczaj pisze się przez internet. Na pewno byłby też mniejszy dostęp do świata, nie byłoby takiego kontaktu z ludźmi z innych krajów, występowały by takie trudności jak promowanie swoich dzieł (w przypadku muzyki, filmów, książek), wzrosłaby sprzedaż płyt CD, która teraz stopniowo spada, nie byłoby takiego problemu z nielegalnie pobieranymi plikami, mniej nienawiści, ogólnodostępnego hejtu. Ale też i mniejszy dostęp do spełniania własnych marzeń, gdyż w tak ograniczonym świecie, brak by było dostępu, podzielenia się swoimi talentami z innymi.

Najbardziej znane komunikatory

SMS (ang. Short Message Service) – usługa przesyłania krótkich wiadomości tekstowych (esemesów) w cyfrowych sieciach telefonii komórkowej. Usługa ta jest wprowadzana także do sieci telefonii stacjonarnej.

SMS wysyła się pod numer abonenta sieci telefonii komórkowej lub stacjonarnej. Wszystkie produkowane obecnie telefony komórkowe i niektóre telefony używane w sieciach stacjonarnych umożliwiają zarówno odbieranie, jak i wysyłanie tego typu wiadomości. Maksymalna długość pojedynczej wiadomości (potocznie również określanej skrótem SMS) wynosi 160 znaków 7-bitowych, 140 znaków 8-bitowych lub 70 znaków 16-bitowych). Jednak w przypadku niektórych telefonów mogą być one dłuższe dzięki technologii CSMS – do ponad 900 znaków (przed wysłaniem zostają podzielone na kilka krótszych wiadomości, a telefon odbiorcy powinien je z powrotem scalić w jedną wiadomość).

Multimedia Messaging

 Service (MMS) – rozszerzenie funkcji SMS i EMS o możliwość przesyłania multimediów takich jak grafika, animacje, wideoklipy, dźwięki itp. Pierwotnie MMS zaplanowany został jako usługa dla telefonii trzeciej generacji (UMTS), której jednak wprowadzenie było odwlekane w czasie, więc producenci wprowadzili tę opcję już wcześniej (określana jest jako technologia 2,5G). Obecnie prawie każdy nowy telefon posiada funkcję MMS.

MMS, w przeciwieństwie do EMS i Smart Messaging nie jest bezpośrednim rozwinięciem SMS, opierającym się na odpowiednio zakodowanych wiadomościach tekstowych. MMS polega na technologii pakietowej transmisji danych GPRS. Pakiety danych są transmitowane do centrum wiadomości multimedialnych, a stamtąd, dzięki usługom pochodnym od WAP Push, do telefonu odbiorcy.

Poczta elektroniczna, e-poczta, e-mail, potocznie (także poprawna wersja) mejl (ang. electronic mail, e-mail) – usługa internetowa, w nomenklaturze prawnej określana zwrotem świadczenie usług drogą elektroniczną, służąca do przesyłania wiadomości tekstowych, tzw. listów elektronicznych – stąd zwyczajowa nazwa tej usługi.

Komunikator internetowy (ang. Instant Messenger, od tego skrót IM) – program komputerowy pozwalający na przesyłanie natychmiastowych komunikatów (komunikacja natychmiastowa – ang. Instant Messaging) pomiędzy dwoma lub większą liczbą komputerów, poprzez sieć komputerową, zazwyczaj Internet (dlatego komunikatory internetowe). Od poczty elektronicznej różni się tym, że oprócz samej wiadomości, przesyłane są także informacje o obecności użytkowników, co zwiększa znacznie szansę na prowadzenie bezpośredniej konwersacji.

Komunikatory przesyłają informacje według zasad ustalonych przez protokoły komunikacyjne tak, że publicznie udokumentowane protokoły są zwykle implementowane przez wiele komunikatorów, zapewniając prawie nieograniczone grono odbiorców, podczas gdy protokoły utajnione zmuszają użytkowników do korzystania z programów przygotowanych przez producentów, ograniczając tym samym możliwość komunikacji.

Komunikatory bardzo często łączą użytkowników przez serwery, do których przyłączają się, i od których działania są uzależnione. Niekiedy tak skrajnie, że użytkownik skazany jest na reklamy emitowane przez producenta aplikacji.

Serwis społecznościowy – serwis internetowy, który istnieje w oparciu na zgromadzonej wokół niego społeczności. Tworzy tak zwane media społecznościowe (ang. social media).

Wiosną 2008 roku do najpopularniejszych tego rodzaju serwisów w Stanach Zjednoczonych należały Myspace i Facebook. Najpopularniejsze w Europie były: Bebo, Myspace, Skyrock Blog, Facebook i Hi5, w Ameryce Łacińskiej: Orkut i Hi5, a na terenie Azji oraz Wysp Australii i Oceanii: Friendster, Orkut i CyWorld. Najpopularniejszymi serwisami społecznościowymi w Polsce w 2010 r. były Nk.pl (dawniej nasza-klasa.pl) posiadająca ponad 12 mln kont użytkowników oraz Facebook z ponad 8 mln kont.. Według badania Megapanel z marca 2011 roku z social media korzystają niemal wszyscy Internauci (aż 99,3%) i poświęcają temu średnio około 1,5 godziny dziennie.

Media społecznościowe

(ang. Social Media) – określenie odnosi się do ogólnie pojętego korzystania z internetowych i mobilnych technologii, by przekształcić komunikację w interaktywny dialog.

Blog (ang. web log – dziennik sieciowy) — rodzaj strony internetowej zawierającej odrębne, zazwyczaj uporządkowane chronologicznie wpisy. Blogi umożliwiają zazwyczaj archiwizację oraz kategoryzację i tagowanie wpisów, a także komentowanie notatek przez czytelników danego dziennika sieciowego. Ogół blogów traktowany jako medium komunikacyjne nosi nazwę blogosfery.

Blog od wielu innych stron internetowych różni się zawartością. Niegdyś weblogi utożsamiano ze stronami osobistymi (czy domowymi). Dziś ten pogląd jest nieaktualny, wciąż jednak od innych stron internetowych blogi odróżnia bardziej personalny charakter treści: częściej stosowana jest narracja pierwszoosobowa, a fakty nierzadko przeplatają się z opiniami autora. Ponadto można spotkać się z definicją bloga jako sposobu komunikacji.

Reklama - informacja połączona z komunikatem perswazyjnym. Zazwyczaj ma na celu skłonienie do nabycia lub korzystania z określonych towarów czy usług, popierania określonych spraw lub idei.

 Według dyrektywy 2006/114/WE UE reklama oznacza przedstawienie w jakiejkolwiek formie w ramach działalności handlowej, gospodarczej, rzemieślniczej lub wykonywania wolnych zawodów w celu wspierania zbytu towarów lub usług, w tym nieruchomości, praw i zobowiązań.

Prawa Autorskie

Prawo autorskie – dyscyplina prawa cywilnego, zespół norm prawnych wchodzących w skład prawa własności intelektualnej, a także ogół praw przysługujących autorowi utworu (lub innemu uprawnionemu podmiotowi) upoważniających go do decydowania o eksploatacji utworu i czerpaniu z niej korzyści finansowych.




Zasady korzystania z cudzych materiałów.


Wolno rozpowszechniać w celach informacyjnych w prasie, radiu i telewizji:

1. Już rozpowszechnione:

a. sprawozdania o aktualnych wydarzeniach,

b. aktualne artykuły i wypowiedzi na tematy polityczne, gospodarcze i społeczne,

c. aktualne zdjęcia reporterskie,

2. Krótkie wyciągi ze sprawozdań, artykułów i wypowiedzi

3. Przeglądy publikacji i utworów rozpowszechnionych,

4. Mowy wygłoszone na publicznych zebraniach i rozprawach ; nie upoważnia to jednak do publikacji zbiorów mów jednej osoby

5. Krótkie streszczenia rozpowszechnianych utworów


Zamieszczenie cudzego tekstu bez zgody autora (licencji autorskoprawnej).Autor może sobie nie życzyć, aby jego tekst znalazł się w jakimś niekorzystnym kontekście lub z innych względów nie życzyć sobie publikacji na jakiejś witrynie.








Licencja oprogramowania – umowa na korzystanie z utworu jakim jest aplikacja komputerowa, zawierana pomiędzy podmiotem, któremu przysługują majątkowe prawa autorskie do utworu, a osobą, która zamierza z danej aplikacji korzystać.


Umowa taka powinna określać przede wszystkim pola eksploatacji (formy wykorzystania utworu), czyli warunki na jakich licencjobiorca jest uprawniony do korzystania z programu. W Polsce Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych jako podstawowe elementy określające pola eksploatacji wskazuje zakres, miejsce i czas korzystania z utworu, przy czym jest to wyliczenie przykładowe i strony umowy mogą dowolnie kształtować charakter licencji (biorąc jednak pod uwagę treść przepisów ustawowych, których strony nie mogą modyfikować).


Przedmiot prawa autorskiego:
Zgodnie z ustawą, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Prawo autorskie działa automatycznie – ochrona praw autorskich rozpoczyna się z chwilą ustalenia utworu, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek formalności przez jego twórcę. Utwór nie musi przy tym być skończony.

Rodzaje licencji:

Trial – rodzaj licencji na programy komputerowe polegający na tym, że można go używać przez z góry ustalony czas (od 7 do 90 dni). Czasami zamiast ograniczenia na liczbę dni jest ograniczenie na liczbę uruchomień programu. Programy na tej licencji są w pełni funkcjonalne. Po upływie ustalonego czasu, jedyną rzeczą, na którą pozwoli program będzie rejestracja albo usunięcie z dysku twardego. Zazwyczaj wersje próbne rozprowadzane są na tej licencji.


Postcardware (lub Cardware) - rodzaj licencji oprogramowania wywodzący się od Freeware i Shareware. Używany przez autorów, którzy udostępniają swoje programy za darmo: w zamian za to oczekują, że użytkownik przyśle im kartkę pocztową (najczęściej z miejscowości, w której mieszka). Wymóg ten bywa mniej lub bardziej kategoryczny w zależności od konkretnej licencji. Niektóre uzależniają od tego legalność używania programu, inne pozostawiają to dobrej woli użytkownika jako sposób na wyrażenie wdzięczności autorowi. Istnieje też wersja emailware wymagająca przysłania emaila.

Shareware – rodzaj licencji programu komputerowego, który jest rozpowszechniany bez opłat z pewnymi ograniczeniami lub z niewielkimi opłatami do wypróbowania przez użytkowników w określonym czasie. Czasami po określonej liczbie dni (wersja trial) lub po określonej liczbie uruchomień za taki program trzeba zapłacić lub zrezygnować z korzystania z niego, odinstalowując go. Niektóre programy po skończeniu okresu próbnego same się usuwają w czasie pracy.

Domena publiczna – w najwęższym znaczeniu jest to twórczość, z której można korzystać bez ograniczeń wynikających z uprawnień, które mają posiadacze autorskich praw majątkowych, gdyż prawa te wygasły lub twórczość ta nigdy nie była lub nie jest przedmiotem prawa autorskiego. Pojęcie to wywodzi się z angielskiego systemu common law i początkowo oznaczało grunty należące do państwa, które zostały udostępnione do bezpłatnego użytku publicznego, co później zostało rozciągnięte na własność intelektualną, która z różnych względów nie jest objęta ochroną prawa autorskiego i może w związku z tym być wykorzystywana bezpłatnie przez każdego.

GNU – uniksopodobny system operacyjny złożony wyłącznie z wolnego oprogramowania. GNU zapoczątkowany został przez Richarda Stallmana i był pierwszym projektem Free Software Foundation (FSF).

Adware – rodzaj (i typ) licencji oprogramowania. Adware jest oprogramowaniem rozpowszechnianym za darmo, ale zawierającym funkcję wyświetlającą reklamy.


Demo − twórczość np.: muzyczna, plastyczna (grafika komputerowa), filmowa, programistyczna; zapisana i udostępniana jako demonstracja możliwości twórców (często w celach promocyjnych - wyjątek demoscena).


Wersja demonstracyjna demoware, demo, wersja pokazowa, próbna zwykle komercyjnego programu komputerowego. Zazwyczaj jest to wersja o ograniczonej funkcjonalności w stosunku do wersji pełnej lub wersja pełna o ograniczonej czasowo możliwości wykorzystania. W przypadku gier komputerowych jest to zwykle jeden poziom z finalnej produkcji. Firma Novell specjalizująca się w oprogramowaniu sieciowym, umożliwiającym dostęp do serwera setkom klientów jako demo udostępnia oprogramowanie umożliwiające dostęp 2 klientów. Wersje demo są dołączane do czasopism tematycznych, dostępne są także w Internecie zwłaszcza na stronach producenta oprogramowania. Bywają także dema wysyłane na podany adres po zamówieniu złożonym elektronicznie przy czym zamawiający pokrywa koszt przesyłki oraz koszt nagrania i nośników. Niektóre firmy jako demo traktują starsze, pełne wersje swojego oprogramowania. Dzieje się tak, gdy w nowszej wersji uzyskano znaczną poprawę funkcjonalności lub gdy system operacyjny starszego oprogramowania stracił na znaczeniu.


Dozwolony użytek – w prawie własności intelektualnej ograniczenie monopolu właściciela praw autorskich lub patentowych polegające na zezwoleniu na korzystanie bez konieczności uzyskiwania jego zgody z już rozpowszechnionego utworu pod ściśle określonymi warunkami i w ściśle określonych sytuacjach


Odpowiedzialność karna:

Przejęcie czy złamanie hasła do komputera, ewentualnie kradzież konta na portalu społecznościowym lub poczcie elektronicznej popularnie określa się jako hacking. Zdefiniowane tego typu przestępstwa opiera się na prostym rozumowaniu - czynem karanym w myśl art. 267 § 2 jest uzyskanie dostępu bez uprawnienia do systemu informatycznego lub jego części, nawet bez złamania jakiegokolwiek zabezpieczenia zainstalowanego w komputerze użytkownika lub zabezpieczenia systemowego. Bez uprawnienia oznacza, że właściciel konta internetowego, komputera sam nie ujawnił hasła i zostało ono zdobyte nielegalnie. Można przyjąć, że zastosowanie w tym celu darmowych programów do tzw. kradzieży haseł jest bardzo czytelnym przykładem naruszenia prawa i pozyskiwania informacji poufnych w celach niedozwolonych. Najbardziej czytelnym sposobem popełnienia tego przestępstwa jest właśnie „włamanie do systemu” - wygenerowanie wirusa, wykorzystanie w tym celu specjalnego programu.

Karą za popełnienie któregokolwiek z tych czynów jest grzywna, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności na okres do 2 lat. Ściganie tych przestępstw następuje na wniosek osoby pokrzywdzonej, co oznacza, że w przypadku włamania na nasze konto czy do naszego komputera - aby skutecznie dochodzić swoich praw - należy zgłosić popełnienie tego przestępstwa na policję i złożyć wniosek o jego ściganie.


Piractwo: Znalezienie pirackich wersji programów w internecie nie nastręcza żadnych trudności nawet mniej obytym z komputerami użytkownikom. Sprawia to, że nawet osoby na co dzień uczciwe mogą pokusić się o ściągnięcie takich aplikacji, chociażby po to, by je wypróbować. Muszą jednak zdawać sobie sprawę, że nawet przed ich instalacją czy uruchomieniem już łamią prawo.

Pobierasz – kradniesz

Programy zostały wprost wyłączone spod tzw. dozwolonego użytku osobistego (art. 77 ustawy o prawie autorskim). O ile więc pobranie pliku MP3 nielegalnie udostępnionego w sieci jest zgodne z prawem, o tyle ściągnięcie aplikacji komputerowych już nie.

Co grozi za posiadanie nielegalnych kopii? Jej pobranie jest traktowane jako kradzież. Na podstawie art. 278 kodeksu karnego uzyskanie bez zgody osoby uprawnionej cudzego programu komputerowego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej podlega karze od trzech miesięcy do nawet pięciu lat więzienia.

Także przepisy dotyczące paserstwa stosuje się odpowiednio do programów komputerowych. Mianowicie już za samo przyjęcie programu, o którym można przypuszczać, że jest piracki, grożą grzywna, ograniczenie wolności i dwa lata więzienia.

ஜஜProblem Kasjeraஜஜ

 1 Lista kroków Opis słowny algorytmu wydawania reszty. Dane: Kwota pieniędzy do wydania, nominały banknotów i bilonu uporządkowane malejąco Wyniki: Ilość poszczególnych nominałów banknotów i bilonu 

Krok 1: Sprawdzamy, ile razy najwyższy nominał mieści się w kwocie do wydania 

Krok 2: Ustalenie wartości początkowych 

Krok 3: Przechodzimy do niższego nominału 

Krok 4: Obliczamy resztę do wydania: poprzednia kwota - obliczona ilość * nominał 

Krok 5: Jeśli reszta do wydania = 0 [stop] w przeciwnym razie powtarzamy kroki 2 - 4 2 

  Lista kroków 

 

Przeglądarki internetowe

   Google Chrome

Darmowa przeglądarka internetowa, opracowana przez firmę Google. Rozwijana jest ona już od 2008 roku oraz zdołała zyskać bardzo dużą popularność i uznanie wśród użytkowników na całym świecie. Przeglądarka Google Chrome na tle konkurencji wyróżnia się lekkim i zarazem prostym interfejsem oraz szybkością działania. Z jej obsługą nie powinni mieć problemu nawet mniej doświadczeni użytkownicy komputera. 

Opera 12.17

(Build 1863) to darmowa i zarazem bardzo popularna przeglądarka stron internetowych na świecie. Aplikacja rozwijana jest już od 1996 roku przez niezależną norweską formą Opera Software ASA. Przeglądarka stron internetowych dostępna jest na wszystkie ważne platformy systemowe, czyli Microsoft Windows, Mac OS X oraz Linux. Opera z Norwegii cieszy się dużym uznaniem wśród użytkowników sieci web na całym świecie. Przeglądarka charakteryzuje się szybkością działania, i co najważniejsze radzi sobie z wyświetlaniem stron internetowych WWW stworzonych w oparciu o najnowsze standardy oraz wytyczne organizacji W3C. Dodatkową zaletą przeglądarki Opera jest zastosowanie prostego i czytelnego interfejsu użytkownika przez co przeglądanie stron internetowych jest bardziej komfortowe.

Mozilla Firefox

Czwarta wersja jednej z popularnych przeglądarek internetowych. Aplikacja posiada nowy menadżer dodatków, wspiera standardy HTML5 i WebM oraz poprawiono ochronę naszej prywatności. Firefox 4 to również obsługa Aero Glass w Windows Vista i 7, natomiast przycisk Firefox służy do wywoływania najczęściej wykorzystywanych przez użytkownika opcji, możliwość modyfikacji elementów na pasku zakładek oraz przycisk służący do grupowania zakładek.

Internet Explorer 8

To polska wersja przeglądarki internetowej Microsoftu, dzięki której, jak twierdzi producent, używanie internetu będzie szybsze i bardziej efektywne. Po zainstalowaniu tej przeglądarki, poprzednia wersja Internet Explorera zostanie zastąpiona nową.

Moją ulubioną przeglądarką jest Google Chrome, ponieważ jest prosta i łatwa w obsłudze.

Zdjęcia do dziennika :)

Zdjęcia do e-dziennika :)

Mój ulubiony program komputerowy

Program komputerowy– sekwencja symboli opisująca realizowanie obliczeń zgodnie z pewnymi regułami zwanymi językiem oprogramowania. Program jest zazwyczaj wykonywany przez komputer (np. wyświetlenie strony internetowej), zwykle bezpośrednio, jeśli wyrażony jest w języku zrozumiałym dla danej maszyny lub pośrednio – gdy jest interpretowany przez inny program (interpreter). Program może być ciągiem instrukcji opisujących modyfikacje stanu maszyny, ale może również opisywać obliczenia w inny sposób .

Audacity – narzędzie do nagrywania i edycji dźwięku w formatach: WAV, AIFF, MP3, Ogg Vorbis oraz Au i IRCAM (*.SND). Audacity czyta formaty WAV, AIFF, Ogg Vorbis, FLAC, MP2 & MP3, formaty obsługiwane przez bibliotekę libsndfile (np. AU) oraz MIDI. Zapisuje wszystkie powyższe z wyjątkiem MP3, do zapisu którego konieczna jest dodatkowa (niezałączana) biblioteka LAME. Program posiada rozbudowane menu efektów - dostępne między innymi są kompresor, echo, korektor graficzny, odszumiacz, pogłos, wyciszanie i inne oraz filtry (dolno- i górnoprzepustowy, usuwanie wokalu i inne). W programie jest także generator tonu, którym można całkowicie zmienić melodię, wstawiając szum, ciszę czy różne rodzaje tonów. Audacity obsługuje wtyczki LADSPA, LV2, Nyquist i VST.

Zasady BHP i omówienie PSO na lekcjach informatyki. :)